نامه ۳۱ نهج البلاغه

به امام حسن مجتبی(ع)
۱۳- شناخت دنیا پرستان
همانا دنیا پرستان چونان سگهای درنده، عو عو كنان، برای دریدن صید در شتابند، برخی به برخی دیگر هجوم آورند، و نیرومندشان، ناتوان را میخورد، و بزرگترها كوچكترها را. و یا چونان شترانی هستند كه برخی از آنها پای بسته، و برخی دیگر در بیابان رها شده، كه راه گم كرده و در جادّه های نامعلومی در حركتند، و در وادی پر از آفتها، و در شنزاری كه حركت با كندی صورت میگیرد گرفتارند، نه چوپانی دارند كه به كارشان برسد، و نه چراننده ای كه به چراگاهشان ببرد. دنیا آنها را به راه كوری كشاند. و دیدگانشان را از چراغ هدایت بپوشاند، در بیراهه سرگردان، و در نعمتها غرق شده اند، كه نعمتها را پروردگار خود قرار دادند. هم دنیا آنها را به بازی گرفته، و هم آنها با دنیا به بازی پرداخته، و آخرت را فراموش كرده اند. اندكی مهلت ده، بزودی تاریكی بر طرف میشود، گویا مسافران به منزل رسیده اند، و آن كس كه شتاب كند به كاروان خواهد رسید. پسرم بدان آن كس كه مركبش شب و روز آماده است همواره در حركت خواهد بود، هر چند خود را ساكن پندارد، و همواره راه میپیماید هر چند در جای خود ایستاده و راحت باشد.
(بخش سیزدهم)